- ορθόδικος
- ὀρθόδικος, -ον (Α)αυτός που δικάζει δίκαια, ορθά («ὀρθόδικος Στύξ», Βακχ.).[ΕΤΥΜΟΛ. < ορθ(ο)-* + -δικος (< δίκη), πρβλ. ευθύ-δικος].
Dictionary of Greek. 2013.
ορθόδικος
Look at other dictionaries:
ὀρθοδίκοιο — ὀρθόδικος by which justice is upheld masc/fem/neut gen sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀρθοδίκου — ὀρθόδικος by which justice is upheld masc/fem/neut gen sg ὀρθοδίκας by which justice is upheld masc gen sg (doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
δίκη — Με τον όρο δ. υποδηλώνεται το σύνολο των πράξεων οι οποίες αποτελούν την ιδιαίτερη εκείνη νομική σχέση που ονομάζεται δικονομική σχέση και αναπτύσσεται μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών και των δικαστικών οργάνων του κράτους προς τον σκοπό της… … Dictionary of Greek
ορθ(ο)- — (I) (ΑΜ ορθ[ο] ) α συνθετικό πολλών λ. όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, που ανάγεται στο επίθ. ορθός και προσδίδει στο β συνθετικό τη σημ. τού όρθιου, τού ίσιου, τού ευθέος, τού κάθετου (πρβλ. ορθο κέρατος, ορθο τενής, ορθό τριχος, ορθο χαίτης) ή … Dictionary of Greek
